- qışqırıqçı
- sif. Daima qışqıran, bağıran, küy-kələkçi, çığırqan. Qışqırıqçı uşaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qışqırıqçı
Look at other dictionaries:
bağırqan — sif. Çox bağıran, qışqırıqçı. // Ağlağan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kolahürən — sif. dan. Boş yerə hürən, boş boşuna hürən (it haqqında). <Məşədi Cahangir:> . . Kolahürən köpəklər kimi ağzını yuxarı tutdu. M. C.. // məc. Qışqırıqçı, bərkdən danışan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kür — 1. sif. 1. Ağlağan, qışqırıqçı, şıltaq. Kür uşaq. 2. Hay küyçü, zorakı, dediyini yeridən, inadkar. Kür adam. – <Əlyarov:> Sonra ağzıgöyçəklər deyəcəklər ki, Əlyarov kürdür, heç kəslə yola gedən deyil. M. Hüs.. 3. Tənbəl, bacarıqsız, aciz,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kürləşmək — f. 1. Getdikcə ağlağan, qışqırıqçı, şıltaq olmaq (uşaq haqqında). Aylar keçdikcə körpə kürləşir, ağlamaqdan yorulmur, Firəngizin yuxusu isə göyə çəkilirdi. S. R.. 2. Tənbəlləşmək, tənbəl olub getmək, vaxtını boş boş keçirmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küyçü — sif. 1. Hay küyçü, qara qışqırıqçı, küy salan; bir işi, xəbəri şişirdən. Küyçü uşaq. – <Sirat:> <Veysi> mən heç belə küyçü bilməzdim! Ə. Ə.. 2. Gopçu, yalançı. <Xanlar> Ovçu tayfası elə küyçü olur, – deyə, anasının boynunu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaraçı — is. 1. Avropa, Asiya və Afrikada köçəri və yarımköçəri qruplar halında yaşayan və əslən hindistanlı olan bir xalq. Qaraçı köçü. – Zəlzələdən iki gün qabaq bir dəstə qaraçı bu şəhərin kənarında çadır qurub düşmüşdü. S. S. A.. 2. məc. dan.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoruzbeçə — is. 1. Cavan xoruz, çolpa. <Aftil Hacı Əhmədə:> Budur, sən hər gün xoruzbeçə yeyirsən, mənim uşaqlarım bir çuxur bulama da tapa bilmir. C. C.. <Rüstəm Səkinəyə:> Qaraşı çağır, qoy xoruz beçədən də üç dördünü kəssin, çığırtma düzəlt. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
